Sometimes I pretend to be normal, but it gets boring. So I go back to being me !

woensdag 18 april 2012

Excuses




Mijn oprechte excuses voor mijn absentie , voor mijn niet mee leven , voor mijn niet aanwezig zijn, voor mijn niet vragen hoe of wat , voor het niet veel lezen van blogjes, voor niet bellen/mailen.

Ik ben sinds september in een soort van situatie gekomen waar ik niet om gevraagd heb. Ik moet nu dingen doen die ik niet zou hoeven doen, heb ineens drie keer meer werk en degenen die me goed kennen weten waardoor dat is gekomen.
Het is vechten , het is overeind blijven, het is kei en kei hard werken.
Doordat ik er een taak bij kreeg ging mijn andere kindje waar ik toch al drie jaar mijn ziel en zaligheid in heb gelegd eronder lijden.
Dus dubbele taak erbij want je laat iets waar je drie jaar lang je ziel en zaligheid in gelegd hebt niet ten onder gaan, dus daar lag een nieuwe uitdaging !
En zo stapelden de taken zich op.
Een ieder die  denkt dat ik dat wel even doe, of dat ik toch zelf beslis dat er allemaal bij te doen, ik merk heus wel de reacties van mensen hoe ze erover denken,  maar zo eenvoudig ligt het niet .

Mensen denken dat doe je jezelf aan, doe je het toch niet? Neem je toch personeel?
Ik ga het ook niet meer uitleggen want wat denk je zelf , als het zo simpel was , dat ik dat niet allang gedaan had?

Nee momenteel overleven wij . Wij hebben het megadruk, we werken 14-16 uur per dag om en het ene en het andere tot een succes te maken en zo dat we beiden kunnen behappen .
Daarnaast kwam het agentschap wat ik al vier jaar geleden als wens had op mijn pad , iets waar ik goed in ben en g ook. En je moet ook vooruit kijken want G zijn baan staat op de tocht met alle bezuinigingen.
Dus we kijken vooruit .
Wachten heeft geen zin zeg ik altijd, je moet anticiperen als iets zich voordoet.

Maar dat houdt in dat ik dus met werk onwijs druk ben maar buiten mijn werk ook nog een gezin heb met een "ADHD" dochter die momenteel dan wel onderzocht word en we begin mei ws meer weten maar dan is het "probleem" nog niet weg .....dan kan je pas beginnen aan iets , eraan te werken en hopen dat het dan ook resultaten oplevert maar ook moeten we geen wonderen verwachten dat is me wel duidelijk.
Ik heb er mijn handen aan vol , ik kon het behoorlijk trekken al die jaren , ik wist niet beter maar puber en adhd samen is me net teveel aan het worden....

Ik merk dat ik momenteel balanceer op het randje , ik hang aan een draadje en houdt me in alle macht aan dat laatste draadje vast, wat maakt dat ik me afsluit voor andere dingen, emotioneel afval zei iemand laatst die anderen bij je dumpen, nou ja afval, het zijn meestal mensen die ook met dingen zitten, die aandacht nodig hebben , die begrip willen maar ik kan dat momenteel niet geven....
Het spijt me

Ik hou me vast aan dat draadje en concentreer me daarop want ik mag het niet loslaten want dan val ik .
Ik trek me namelijk dingen van anderen altijd veel te veel aan, kan het er momenteel niet bij hebben gewoon.
Dus mensen sorry, ik kom wel weer terug als het hier meer op rolletjes loopt , als dingen af zijn hier .
Ik weet dat ik altijd overkom als een grappig persoon die helemaal druk is en haha  maar de werkelijkheid is wel anders, alleen dat schild laten vallen is niet zo eenvoudig.

Nu dus hier een klein stukje , gewoon omdat ik merk dat mensen die mij dierbaar zijn eronder lijden , dat juist die mensen denken dat ik er niet ben, dat juist die mensen afstand nemen en dat doet wel pijn maar zelfs daar heb ik momenteel de energie niet voor om dat gesprek aan te gaan ben druk met mijn draadje niet loslaten.......















33 opmerkingen:

  1. Hou vast en hou vol! Als het weer wat rustiger is denk je maar weer eens aan anderen... ook zonder uitleg zullen je dierbaren dat wel snappen...
    Sterkte samen!
    Groeten, Corine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zorg jij er maar voor dat je niet verder valt en kan vasthouden wat je nu nauwelijks nog kan vasthouden. Je echte vrienden zullen dat begrijpen en je niet veroordelen maar steunen. Wat houd vriendschap anders in, als de 1 nu even niet kan geven?
    Lieverd, ik denk aan, kon ik maar meer voor je doen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Meer dan een dikke kus kan ik je niet geven, het voelt niet goed om niet meer te kunnen doen dan intens met je meeleven...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ken je dan niet, maar ik neem wel 4 hoedjes voor je af. Je blog is een aha erlebnis...En ondertussen brei ik een extra draadje voor je. Hang on! Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Denk wel aan jezelf en je gezin, die gaan nog steeds VOOR alles.

    hou vol groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Denk aan je zelf en aan je gezin, dat gaat VOOR alles hoor.

    Hou vol groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  7. op m'n itunes hoor ik nu net 'I know better thing will come your way' .. en dat hoop ik heel hard voor je! een beetje rust en resultaat van al dat harde werken!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb je een beetje verwaarloosd afgelopen weken maar ik ben er op de achtergrond. Hang in there! Ik leef mee en vang je op als je dreigt te vallen.
    Dikke kus

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik heb je een beetje verwaarloosd de afgelopen weken maar ik ben er altijd ( op de achtergrond). Hang in there.
    Ik vang je op als je dreigt te vallen.
    Dikke kus

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hier hetzelfde liedje: druk met van alles en achter iedereen aanlopen en uiteindelijk doe je 't voor Piet Snot. Hou je taai, ik zie je wel weer eens langswaaien als je 't rustiger hebt!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wow Floor, mooi en oprecht geschreven...je komt er wel, geef nu maar al je energie aan wat echt belangrijk is..je gezinnetje en alles wat je echt gelukkig maakt! Knuffel Esther.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Och meid, jij hoeft toch helemaal niet uit te leggen over het hoe en waarom.
    Degene die je al een poos volgen zouden tussen de regels door moeten lezen, hoe het echt is.
    Veel succes met wat je doet samen.
    En tot later, want daar hou ik je aan hihi...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Je hebt maar twee handen.......en je kan ook niet heksen.

    Sterkte en kom weer terug als je daar weer tijd voor hebt.

    Groetjes,
    Debby

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik hoor dan misschien niet tot de categorie 'dierbaren' maar ik weet uit ervaring inmiddels dat jij zelfs uiterst attent bent voor mensen die buiten die categorie vallen... Dus meid: Don't beat up yourself!!! Dat verdien je niet en meer dan je best doen zit er niet in, toch? Nu gewoon eerst goed voor jezelf zorgen en dan komt de rest vanzelf! Dikke kus X

    BeantwoordenVerwijderen
  15. De enige aan wie je verantwoording hebt af te leggen ben jij en excuses zijn voor gemaakte fouten...
    Dus kop op, hou vast en ga door! Je komt er wel...

    Liefs, Debby

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Doe wat je moet doen en laat de mensen praten. Dan doen ze toch wel. Kin omhoog en tieten vooruit. :-) Ik hoop dat er rustiger tijden aan zullen breken voor je.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik woon in get zuiden van het land ken je niet maar lees je blog al een paar jaar en ik heb een ongelooflijk respect voor je en hou ik en je hoeft helemaal niemand iets uit te,leggen die jou niet snappen succes en sterkte ineke

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Geen excuses noodzakelijk meid. Je moet doen wat je moet doen er zijn nu heel wat dingen in je leven veeeel belangrijker dan een blogrondje en ik geloof niet dat de mensen die er toe doen je da kwalijk zullen nemen. (al missen we je natuurlijk wel ;))
    Ik moest door je verhaal ook nog aan dit nummer denken, daarbij kijk je ook nog eens naar de meest romantische film en tv momenten (en een aantal zeeeeeer aantrekkelijke mannen) en daar houden wij vrouwen ook wel van nietwaar. Sterkte en succes met alles ♥


    http://www.youtube.com/watch?v=btnZWumnzsw

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Succes met alles! Hoop dat t je allemaal lukt!
    Liefs, Marlies

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Geen excuus nodig hoor!
    Je hebt maar 1 leven en 1 paar handen.
    Doe wat nodig is en geef uithanden wat een ander van je over kan nemen.
    Hoop graag weer van je te lezen als alles wat meer op rolletjes loopt.
    Lieve groetjes, Sas

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Ik ken je niet persoonlijk maar kom zo af en toe op je blog. Ik vind je een echte doorzetter waar ik heel veel respect voor heb. Succes met alles!
    Groetjes Bo

    BeantwoordenVerwijderen
  22. RESPECT!! And A huge big hug...XMir

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Hey Floor..Meid hou je taai en echt het komt allemaal weer goed.Je kan, net als ieder ander mens, maar 1 ding tegelijk! Gun jezelf de tijd om van dat draadje weer een touw te maken.
    Succes ermee en lieve groetjes, Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Je lijkt mij een enorme doorzetter. Respect dus voor alles wat je doet en de combinatie met je drukke gezin.
    Hoop wel voor je dat het wat rustiger gaat worden als alles op de rit is..
    Succes met alles hoor!
    Groet Kiki

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Kudos voor alles wat je doet. Respect voor je doorzettingsvermogen. Hier een zoon van 12 met ADHD. Hij heeft er veel baat bij bewegingstherapie (vaknaam psycho-motorische therapie)en heeft sprongen gemaakt. Ik ben eigenlijk niet zo van therapie enzo maar hier gaat het spelenderwijs. En ja wij geven hem ook medicijnen omdat hij zich doodongelukkig omdat hij zich bewust is van wat er anders of mis gaat. Nu gaat het nog veel mis en anders maar het is voor hem beheersbaarder.
    Succes
    Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Excuses...ben jij nou helemaal! Ik ben geen dierbare, zelfs geen vage kennis maar alleen een stiekeme meelezer en ik heb diep respect voor je. Ik weet wat het is om een groot gezin te runnen en te werken maar meid...zo hard als jij er aan moet trekken ik weet niet hoe ik dat zou doen. Vast stukken minder goed dan jij. Geen excuses dus maar net zoveel respect hebben voor jezelf als wij meelezers en meelevers dat voor jou hebben! Je bent een KANJER!

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Excuses...ben je nou helemaal betoeterd. Jij moet net zoveel respect voor jezelf hebben als wij hier allemaal voor jou hebben! Ik ken je niet, ben slechts een stiekeme meelezer maar ik heb bewondering voor je. Ik weet hoe het is om een groot gezin te combineren met een baan. En dan werk ik veel minder uren dan jij. Echt, petje af en diepe buiging!

    BeantwoordenVerwijderen
  28. O, wat klink jij herkenbaar... Niet dat de gegevens en gezinnen gelijk zijn, maar dat overspoelt worden met werk, dingen gebeuren buiten jezelf om en je maar moet handelen, en er ook iets leuks op je pad komt wat je niet kan laten liggen... en dat draadje... Ik heb 5 maanden lang aan dat draadje gebungeld en toen resoluut de knoop doorgehakt want ik kon niet meer. Op mijn blog is van dit alles niets te lezen, ik was er ook een hele tijd niet. Die knoop doorhakken betekende verhuizen en wat een verlichting... ik ben er nog niet, nog steeds knopen aan het hakken, maar ook mooie stappen aan het zetten... Ook mijn gezin in balans krijgen, want onze oudste (Syndroom van Asperger) is in combi met puberen ook geen makkie.

    Maar ik heb het gered... en ik denk dat jij samen met G, je gezin en met de mensen om je heen dat draadje goed vast kan blijven houden en zorgen dat er steeds een stevig draadje bij komt en dat er "lucht" in de tent komt... Het komt heus goed... al had ik dat in die 5 maanden niet gedacht...

    Heel veel sterkte een dikke knuf van Collie

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Hey Floor, mensen die weten wat er gaande is hebben daar alle begrip voor. We hebben zelf in n soortgelijke situatie gezeten en ik begin nu steeds meer uit mn schulp te kruipen, dus weet wat je bedoelt. Het voelt inderdaad als overleven....
    Praat er aub over met mensen die je vertrouwd, krop t aub niet op(deed ik nl) want n keer keert t tegen je.
    Kop op en blijf positief hoe moeilijk t ook is. Ik wens je/jullie heeeeeeeeeeeeeeel veel sterkte en een dikke knuf, hoop dat t n beetje helpt lieve groet Brigitte

    BeantwoordenVerwijderen