Zes jaar geleden ongeveer gingen de vader van mijn kinderen en ik uit elkaar .
Ik had er wel 4 jaar over nagedacht , ook geregeld aangegeven dat ik de relatie niet meer zag zitten dat we waren ingekakt , dat we meer als broer en zus leefden dan als partners etc ....
Maar goed hij dacht dat het allemaal wel mee viel en toen ik de knoop doorhakte na 4 jaar werd ie wakker maar toen was het te laat dus voor mij. Ik had de beslissing al genomen .
Een jaar ben ik toen alleen geweest, dat was wennen en dat is nog zacht uitgedrukt ,dat was heel heel zwaar wennen. Niet alleen het alleen zijn maar je kinderen om het weekend niet bij je hebben, jezelf terugvinden, hoe familie en vrienden met de situatie omgingen dat was HEAVY. Ik was nog geen nacht zonder mijn kinderen geweest tot die tijd , niet 1 nacht in 8 jaar tijd.
Sommige mensen dachten dat ik die beslissing impulsief had genomen zo van het gaat even niet zo lekker, kap ermee. Die mensen die veroordeelden mij dan ook want het was zo zielig voor hem en hoe kon ik hem dat aandoen.
Daar heb ik heel veel verdriet over gehad want mensen denken te weten hoe het zit maar wisten niks maar je dan eens vragen waarom dan ? Nee dat doen ze niet want ze weten het wel ... denken ze. Of ze luisteren naar zijn verhaal en concluderen dan van alles. En omdat ik schijnbaar overkom als een zeer sterke vrouw denken ze dat jij het allemaal wel op een rijtje hebt maar in mijn hart was ik alles behalve sterk dat was alleen de buitenkant .
Ik was eenzaam. Ik was al 4 jaar heel erg eenzaam . Ik heb meegemaakt hoe het is om in een relatie te zitten en je eenzaam te voelen.
Ik ga hier niet verder uitwijden op de blog over hoe en wat maar het was geenszins een lichtzinnige beslissing want als je samen kinderen krijgt denk je niet "leuk laten we kinderen maken en dan zien we wel"....nee dan denk je dat je samen oud gaat worden.
Maar ik heb heel bewust voor mezelf gekozen , en in dat jaar , ben ik mezelf heel vaak tegengekomen, heb ik mijn familie en mijn vrienden ECHT leren kennen. Ik heb toen een KLOTENJAAR gehad en dat is heel zacht uitgedrukt !
Mijn gehele familie liet me op dat moment vallen , en dat doet verrekte veel pijn. De eerste kerst zonder mijn kinderen was al een hel maar toen mijn ouders mijn ex met de kinderen uitnodigden en mij alleen thuis lieten toen brak er echt wat in mij. Die pijn, die eenzaamheid die voel ik meteen weer als ik er aan denk. Achteraf gezien ben ik die kerstdagen nog best redelijk doorgekomen gezien de pijn en de omstandigheden. Vrienden nodigden me uit maar ik had geen zin om in een happy family te zitten depri met kerst wetende dat ....... Dus ik bleef alleen thuis , ik met een bakje kipsate salade en een fles wijn, dat was mijn kerst , All you need is love gekeken , tranen met tuiten gejankt , gechat met andere eenzame zielen waar ik nog meer depri van werd. Mijn hele huis wel in de kerstfeer gezet overal kaarsjes, kerstboom etc en na de kerst met mijn kinderen kerst gevierd.
Die kerst zal ik never nooit vergeten ! Dieper kon ik voor mijn gevoel niet gaan toen en vraag me niet hoe ik die dagen ben doorgekomen, ik weet alleen dat ik ze ben doorgekomen......
Maar ik bleek dus toch die sterke vrouw te zijn die iedereen dacht dat ik was want ik heb me door dat jaar heen geslagen zonder hulp , alleen ! Mezelf terugvinden , niet meer alleen maar moeder zijn, niet meer alleen vrouw van, mijn eigen ik terugvinden. En die had ik na 9 maanden wel weer gevonden hoor, ik was steeds meer IK , die ik die ik was voordat ik mezelf verloor.
I'm back dacht ik op een gegeven moment toen ik alleen weer eens in de bank zat, ja ik ben er , ik heb het toch maar mooi allemaal doorstaan .
En toen nam ik een aupair in huis , schakelde een personal trainer in om mij weer lichamelijk ook in shape te krijgen !
En dat verhaal komt morgen mensen ..............
O meid...I know what it feels like!!! *en-gaat-al-zuchtend-haar-derde-jaar-als-single-mom-in*
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar...het meeste had ik zelf zo kunnen schrijven. Ook die eerste kerst alleen, verschrikkelijk. En al die mensen die het beter weten of nog erger: Die "vrienden" die dachten, dat ze moesten kiezen tussen een vriendschap met mij OF met mijn ex. Ben heel veel "vrienden" kwijtgeraakt toen maar jaren later kon ik wel zeggen, het was goed zo!
BeantwoordenVerwijderenIk ben heeeel erg benieuws naar het vervolg...want ja...ik weet NU al dat dat dan niet meer herkenbaar is voor mij. Personaltrainer...:)))
En eeh..sterk of niet, je bent een kanjer!
Heel herkenbaar stukjes in, Ilse. Voel je verdriet. Mensen kiezen gauw voor de 'in de steek gelaten' partij terwijl de keuze maken (zeker met kinderen) veel moeilijker is! Maar je komt er altijd weer sterker uit, dat blijkt wel!!!
BeantwoordenVerwijderenGr. Marlies
Wauw, da's heftig!! Ik weet niet wat ik lees, dat je ouders jou niet uitnodigden met kerst...???? Wat zal jij je vréselijk alleen hebben gevoeld. Vrienden die kortzichtig zijn, ja daar heb ik helaas ook ervaring in, omdat ik ziek werd en het dan blijkt dat mensen alleen maar een lachend smoel willen zien... of wachten tot jíj belt.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik was gelukkig niet in mijn eentje... nog steeds als ik blèrneigingen heb kan ik altijd moeders bellen... en nog meer besef hoe alleen jij je moet hebben gevoeld en hoe sterk je wel niet moet zijn geweest voor jezelf en je kinderen!!!
Ben benieuwd naar het vervolg... naar je nieuwe koers...
Groetjes, Collie
Ook ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten. En ben er net al jou sterker uitgekomen. Het is al weer 18 jaar geleden. maar bij het lezen van je stukje zat ik weer even alleen op de bank.
BeantwoordenVerwijderenJe bent vast een hele sterke vrouw geworden
Wat moet ik zeggen Floor? Ik wist het, maar het doet me weer zo'n pijn als ik het lees. Je familie die gewoon maar conclusies trekt en je laat zitten.. Je eenzaamheid omdat je misschien vaak getwijfeld hebt of dit de goede keus was.. Je strijd om er bovenop te komen..
BeantwoordenVerwijderenJe hebt onderhand wel bewezen dat je oneindig veel sterker bent dan je zelf dacht. Xxx
goh is of ik mijn eigen leven zit te lezen zeg,
BeantwoordenVerwijderenWij komen er wel het duurt eventjes maar als we er eenmaal zijn, dan knallen we niet waar.
xxx
We kunnen meer aan dan dat we denken alleen meoten we daar nog achter komen
xxx
Daar krijg ik kippenvel van, Floor...vind het zo erg voor je. Je weet pas hoe sterk je bent als je het nodig hebt om sterk te zijn en dat is je gelukkig gelukt!
BeantwoordenVerwijderenIk zit je verhaal vol afschuw EN bewondering te lezen. Wat moet dat een moeilijke tijd voor je zijn geweest, maar gelukkig kun je chteraf zeggen dat je er beter uit bent gekomen. Mijn schoonvader had een lijspreuk "hij die zijn eigen weg gaat wordt nooit ingehaald" Dus blijf jij maar lekker jezelf en zorg dat je haar niet meer verliest, ze bevalt me nl. wel ;) XXX
BeantwoordenVerwijderenIn afwachting van de verhalen van de au pair en de personal trainer groet ik je voor vandaag!
Heel herkenbaar, zonder dat ik kinderen had weliswaar, maar de scheiding en dat je dan ineens de mensen om je heen leert kennen en het gevoel herken ik. Ik had geen eenzame kerst, maar een eenzaam oud en nieuw met mijn twee katten. Scheidingen zijn gewoon waardeloos, maar slechte relaties nog erger.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig was en ben je die sterke vrouw.
Ik moet er om huilen, heel hard.
BeantwoordenVerwijderenXXX
Goh, Ilse ik zit gewoon te rillen.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig heb ik dit niet persoonlijk meegemaakt. Maar een goede vriendin van mij wel, en ik weet daardoor wat een pijn het doet als iedereen je veroordeelt zonder te weten waarom iemand tot zo'n beslissing komt. Want zoiets doe je niet even 1.2.3. Gelukkig heb jij het geluk weer gevonden, en mijn vriendin (dacht gelukkig te zijn) maar ligt weer in de prak letterlijk en figuurlijk.
Maar haar laten vallen en veroordelen...Never.
Dat moeten zware tijden voor je zijn geweest... Fijn dat het allemaal goed is gekomen.
BeantwoordenVerwijderenOch meis nu tranen in de ogen. Jij bent een hele sterke vrouw als ik lees waar je nu bent!!!Herkenbaar ook,maar mijn motto is ik kan buigen maar breek niet!
BeantwoordenVerwijderenMorgen de rest over au-pair enz.?
Liefs Greet
Ik ben er stil van. Ik herken het ook wel. Niet alles, want mijn ouders hebben mij nooit laten vallen. Maar de rest.... ja....
BeantwoordenVerwijderenHet selecteert op gezonde wijze je vriendenkring.
weet je dat het gezegde "verbeter de wereld, begin bij jezelf"eigenlijk een heel waar gezegde is, en dat je het altijd kunt "gebruiken"?
BeantwoordenVerwijderenVerbeter JOUW wereld, begin bij jezelf.....
Zwaar *PIEP* dat je familie en vrienden je zo hebben laten zakken, en niet écht wat je op dat moment nodig had, maar je hebt wel meteen de allerbeste les geleerd....vertrouw op jezelf!
Niets is wat het lijkt, waar twee mensen uitelkaar gaan "rouwen"er ook twee....beide misschien om andere redenen, maar toch...mensen oordelen ZO makkelijk.......
Tot morgen ;)
X
Wat een verschrikking...
BeantwoordenVerwijderenOh wat een herkenbaar stukje is dit. Ik ben jong getrouwd en heb dat uiteindelijk drie jaar volgehouden. De laatste anderhalf jaar was ik vooral bezig met het durven afscheid nemen van mijn man. Ik denk dat mijn ex vaak dacht dat ik het toch niet zou doen, maar uiteindelijk heb ook ik voor mezelf gekozen. Moet zeggen dat ik erg blij ben dat er uit dat huwelijk geen kinderen geboren zijn. Ik logde er ooit dit logje over: http://toaske.web-log.nl/toaske/2006/09/drie_mannen.html
BeantwoordenVerwijderenWaar ik vooral van schrik is de reactie van anderen op jouw beslissing. Wat moeilijk moet dat geweest zijn, zeker de opstelling van je ouders. Ik word er gewoon zelf een beetje verdrietig van. Mijn ouders hebben destijds mijn ex in huis genomen, maar dat was omdat mijn ex zwaar labiel was. We hebben in die periode ook wel af en toe gebotst, maar daar bleef het bij. Onze relatie is nu gewoon hartstikke goed.
Wel mooi om te lezen dat je uiteindelijk doorhad hoe sterk je zelf was en dat je gewoon helemaal zelf uit het dal gekropen bent. Petje af hoor.
Ik ben benieuwd naar je vervolglogje.
En wow: 3,2 kilo eraf!!! You go girl!
BeantwoordenVerwijderenVeel vrouwen zullen zich herkennen in jouw verhaal, me to...alleen laat ik daar nooit zo veel over los tegen 'vreemden'
BeantwoordenVerwijderenIk weet wel dat ik nu kan kijken naar 8 jaar geleden...en me trots voel, over wie ik ben en wat ik vooral geestelijk heb bereikt...die onrust is heeeel ver weg nu.
Het ga je goed meissie x tot snel weer
Zie het nu bij een vriendin van dichtbij, zij heeft wel schatten van ouders maar een draak van een man die de scheiding tegenhoudt.
BeantwoordenVerwijderenJe bent er wel supersterk uitgekomen meid! En dat zeg ik ook steeds tegen haar.
Lieve groet
ook ik herken heel veel van je verhaal zoals vele mensen blijkt!
BeantwoordenVerwijderenik vind het geweldig dat je het hebt opgeschreven en ik ben benieuwd naar je vervolg
groetjes
Anita
http://alle-mooie-dingen.blogspot.com
What doesn't kill you, makes you stronger!
BeantwoordenVerwijderenIk geloof echt dat jij een sterke vrouw bent, Ruimhartig, grappig, gevat, lief, verbaal incontinent en Sterk.
En dat is alleen maar een indruk van het meelezen met je blog.
Liefs Sandra
Je hebt het toch maar doorstaan allemaal - xxx
BeantwoordenVerwijderenik ben nog steeds flabbergasted (schrijf je dat zo? nee zeker..) van het logje hieronder, wat een modélkinderen had jij!!!
BeantwoordenVerwijderenmaar goed, ze puberen dus des te harder nu.
ik blijf erbij, wees streng (doch redelijk) en vooral consequent. nu ik dit logje ook lees, denk ik, die kids hebben toch wel het nodige meegemaakt hoor. en dan nog een nieuwe man voor jou, met ook de nodige kinderen.. maar goed, ik loop op de logjes vooruit ; )
vreselijk, die actie van je ouders met kerst. waarom? vraag je je af. maar goed, over ouders hebben we het ook al gehad vandaag ; )
meis. één ding is me duidelijk, je bezit over een enorme portie keerkracht! respect!
Pffff wat heftig, ik had je er al eens kort over gehoord, nou ja gelezen maar nooit uitgebreid.
BeantwoordenVerwijderenIk moet ervan huilen ( ja ja ik jank om alles ik weet het)
Wat ik me afvraag.. heb je er later ooit met je ouders/familie over gesproken? Daar kom je toch niet meer overheen als ze je zo laten zitten??
Knuffel.
Meid pfffffffffffffffff ik vind dit erg. Je eigen familie. Je doet toch zeker niet meer aardig tegen ze he? Wat vreselijk .........
BeantwoordenVerwijderenVIND JE EEN KANJER.XXXX
Lieve Floor,
BeantwoordenVerwijderenAls ik je blog lees, heb ik het gevoel dat je een close vriendin bent, terwijl ik je alleen maar zo ken..... Waardeloos dat mensen altijd maar conclusies trekken. Ik ben zelf van mening dat er altijd twee kanten aan het verhaal zijn en soms moet je echt voor jezelf kiezen hoe klote (excusez le mot) dat soms ook is voor alle partijen. Ik vind je TOP als je dat maar weet.
Groet Wilma
ach we hebben het er ooit eens over gehad over de mail... lijkt erg op mijn verhaal... kun je die personel trainer even doorsturen trouwens..
BeantwoordenVerwijderenZo herkenbaar die verrekte vooroordelen, te lui om te vragen hoe de vork in de steel zit. Nee want hij is het slachtoffer jij hebt de keuze gemaakt dus jij telt niet mee, vermoeiend pijnlijk en brengt veel verdriet.
BeantwoordenVerwijderenMaar het klopt je komt er beresterk uit, kijk maar eens hoe je alles regeld enz. Ik ben der ook alleen maar sterker door geworden en tsja dan leer je ook je echte vrienden kennen.
Go go Floor:)
Liefs jacky
Omdat je vorig jaar dat logje schreef over Kerstmis, dacht ik al dat er zoiets gebeurd moest zijn, maar dat je ouders je laten vallen......VERSCHRIKKKELIJK!! Wat zal jij eenzaam geweest zijn. Als je zo zwaar gekwetst bent, is het moeilijk om nog op mensen te vertrouwen. Gelukkig heb je G. gevonden. Ik ben benieuwd naar de rest....
BeantwoordenVerwijderenHoi,hoi,een heel heftig verhaal maar,gelukkig ben je er sterker uitgekomen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb een pest hekel aan mensen die meteen met hun oordeel klaar staan.
En,ach vrienden leer je pas echt kennen wanneer er wat aan de hand is.
De echte steunen je door dik en dun.
Heb meteen je volgende post gelezen,moest wel lachen om je verhaal met de trainer,leuk/goed geschreven.
Dikke kus,meis,xxx.Inka
ik moet een beetje huilen om dit logje. ook al eindigt het goed. ben er zelf nog lang niet denk ik soms. nog steeds zo zoekend naar mezelf.
BeantwoordenVerwijderenJe logje geeft wel hoop. Dat het wel kan. x
DE tranen springen in mijn ogen, wat een heftig verhaal.
BeantwoordenVerwijderenDat je dan toch je leven weer op de rails krijgt,respect.
warme groet Petra
Ik vind het echt heel eenzaam dat je ouders (je OUDERS for God sake!!) je ex en de kinderen uitnodigen met kerst en hun eigen dochter alleen laten zitten! Jeetje meid, dat moet je hart hebben gebroken!! (de gedachte alleen al breekt mijn hart)
BeantwoordenVerwijderenJe bent een kanjer, en dat mag inderdaad best gezegd worden!!
Stoer wijf!!