Sometimes I pretend to be normal, but it gets boring. So I go back to being me !

woensdag 16 juni 2010

Hoe het was...



En daar was ze dus , na 23 jaar ...
Ze kwam binnen, ik kreeg een deja vu en na 5 minuten waren we aan de klets alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden.
Het was gezellig, ik heb regelmatig in een deuk gelegen, en we zijn heel veel wijzer geworden over elkaar, elkaars leven, over het feit dat we zelf zulke levenslessen hebben gehad.
Beide hebben we een bewogen leven achter de rug en dat is best verbazingwekkend dat je beide geen huisje boompje beestje leven hebt gehad terwijl we opgegroeid waren in een huisje boompje beestje cultuur.
Ik vertrok naar Frankrijk , zij naar Amsterdam. Zij ging een keer terug naar waar we vandaan komen en ik ook en beide hadden we spijt .
Beide hebben we meerdere relaties achter de rug, zij heeft geen kinderen , ik wel.
Beide hebben we een man met kinderen getroffen.

Zij kon zich nog heel veel herinneren van onze tijd, ik niets. En dat is zo raar mensen , ik kan me nooit iets herinneren van vroeger. Alsof ik alles delete of zo .
Ik word er soms heel verdrietig van want iedereen kan zich dingen uit zijn/haar jeugd herinneren en ik nooit , ja de grote lijnen maar never nooit details, gebeurtenissen.

En toen ons gesprek wat dieper ging over de dood van haar moeder, het dal waar we beide in gezeten hebben en ons uit hebben moeten werken toen zei ze ineens
"Ik weet nog hoe alleen je altijd was, je ouders waren er nooit , je was altijd alleen thuis en op zoek naar erkenning"
And that hit me in the face.
Zo waar, zo ontzettend waar, iets wat ik me heel goed herinner uit mijn jeugd is eenzaamheid. En iets waar ik altijd , nu nog , op zoek naar ben: erkenning en waardering. Iets waarvan ik weet dat het nooit zal komen en iets wat heel erg pijn doet keer op keer weer . Iets wat ik toch ooit eens moet leren loslaten; dat de waardering en erkenning van hun vandaan niet zal komen ook al wil ik het zo graag, ook al doe ik er nog zo mijn best voor.



ps. Leuke camping ! KLIK KLIK
nee nee ik ga hier echt niet naartoe maar ziet er wel leuk uit toch voor als je van kamperen houdt...






25 opmerkingen:

  1. pffooee een heftige mooie middag en een heftig mooi verhaal erover.
    tja het maakt soms niet uit van hoeveel mensen je erkenning krijgt als je het eigenlijk wilt krijgen van de mensen die het belangrijkst voor je zijn.
    Toch helpt het als je het jezelf geeft, dat verdien je en dat weet je ook.
    En eigenlijk heb je het daarna niet meer nodig van een ander.

    Dikke knuffel..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aller, allerbeste Floor....het begint bijna saai te worden, maar wederom..HERKENNING (vooral in de zucht naar erkenning en waardering) Toch eens bij mijn opa checken, die heeft er ook een redelijk wild bestaan op na gehouden. Ben je dan toch een nichtje van me????

    BeantwoordenVerwijderen
  3. We hebben er zelfs op je Fair nog over gehad, wie weet zit 't hem in die generatie, makkelijk lullen maar je wilt soms gewoon een verklaring.

    Liefs Claudia

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heeeel veel erkenning en waardering voor je van deze kant, maar.....da's niet hetzelfde he. Kan een heel verhaal houden over de rijkdom van nu, maar het zal een pijnpunt uit je verleden blijven :(
    Heel mooi deze camping....om te zien. Maar het blijft een NO GO zolang ik niet een eigen douche en toilet bij de hand heb. Je gaat je toch niet bedenken hoor,ga jij nu maar lekker naar dat prachtige huis van je wat G voor je gevonden heeft!

    XX

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hatsjee Floor......midden in je gezicht!!!! Hoe "vreemd"is dat toch he als je erachter komt dat je als zelfstandige wijze jongedame;), ergens diep van binnen nog steeds naar dat ene op zoek bent......de wereld om je heen vindt je helemaal top, maar dat kleine gezelschap, dat het gewoon verrekt om te zien wie je bent en wat je toch maar allemaal voorelkaar hebt gevochten.......weet je......ik troost me vaak maar met de gedachte dat ze het wél zien, maar het zo gewoon vinden, dat het niet noemenswaardig is voor hen.
    Anyway.....doe your ding, your way....je gaat het niet redden om iedereen aan je kant te krijgen, SO??????
    Ik ben het met je eens , ik ben ook heeeeeeeel veel kwijt van "vroeger".....zou daar een reden voor zijn?
    Goed, voordat we afzakken naar het tranendal.....

    Wat gaaf voor je dat je het zo'n geslaagde middag is geworden, voor herhaling vatbaar?
    Dat moet je toch een goed gevoel geven!!!!!
    Kom op, adem in, (buik???;)) borst vooruit, hoofd omhoog....HELLO WORLD!!!! YES I CAN!
    *grinnik*.....werkt het?
    Laat alles maar weer los....*ZAKTZUIDWAARTS*.......komt wel goed schatje!

    Liefs
    Lynda

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hallo Floor,

    Ik kom via Lynda op jouw blog terecht, en ik vind het geweldig! Heerlijke stukjes schrijf je!

    Het laatste stukje is ook mooi, en weet je Floor, als je kunt, probeer het los te laten en de erkenning in jezelf te zoeken, en laat het niet van anderen af hangen!

    Ik ga me aanmelden als volger, lijkt me erg leuk om bij te blijven lezen met jouw stukjes!

    groetjes en een fijne dag,
    Yolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Tja die erkenning, moeilijk he? Ik hoop toch dat je nu in je gezin en van je partner die erkenning wel krijgt en dat dat als balsem zal zijn voor de pijn uit je verleden.

    Prachtige camping inderdaad, mag ik vragen hoe jij toch al die leuke stekjes weet te vinden. Ik zoek me al tijden wezeloos...weet jij toevalling zoiets moois in de Auvergne?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik kan wel zeggen "laat het los" of iets van "Je bent een heerlijk mens" maar ik weet dat het toch niet echt werkt. Want stiekem blijf je hunkeren naar die erkenning. En die herinneringen van vroeger, ik heb er echt heel veel. Maar als ik met mijn zus praat zegt zij ook altijd dat ze zich niets weet te herinneren. En dan zeg ik van weet je nog dit.... of dat....En dat waren echt alleen leuke en goede dingen, maar Nee ze weet het niet. En ik heb al wel vaker gezegd dat jij in heel veel dingen op mijn zus lijkt. Maar er is misschien een rede maar welke??????

    Maar wat leuk dat je een gezellige middag hebt gehad. En misschien wel voor herhaling vatbaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. M'n man weet dus ook geen details meer van vroeger, ik ben blij dat ie nog weet hoe we verkering kregen...!
    (En voor al die andere dingen weet je wel wat ik wil zeggen hè?)
    Die camping is prachtig! Ga ik onthouden, dat adres!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Je liet het al vaker doorschemeren, dat die band met je ouders niet is zoals je hem wenst. Of in ieder geval, dat je iets gemist hebt vroeger en nu nog steeds. Wat erg is dat toch. Ik weet zeker dat jouw kinderen later heel anders op hun jeugd terugkijken. En dat is dan jouw verdienste!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Oe, die camping! Ik wil nu nu nu!

    En ja, jouw logjes zijn soms erg herkenbaar voor mij. En daarom geniet ik nu maar lekker van al die aandacht van mijn schoonouders. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hoe raar soms hoe mensen die je lang geleden kende zo anders tegen je aankeken dan dat je zelf had gedacht! Wat heerlijk dat jullie zo lekker gekletst hebben.... zo vertrouwd.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hoi,hoi,wat leuk dat jullie elkaar weer na zo’n tijd tegen zijn gekomen en dat er weer een klik was,heel bijzonderen,dat jullie een hele fijne middag hebben gehad.Ik hoop dat je de erkenning/waardering die je zoekt nu van je partner en kinderen zult krijgen.Een te gekke camping heb je gevonden,helaas gaan wij dit jaar niet op vakantie.

    Liefs Inka,xxx.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Omdat je nooit los kan komen van je ouders zal je blijven hunkeren naar erkenning. Heeft G bij zijn ouders. Kan je niets aan doen, maar het doet wellicht minder pijn als je niets meer verwacht dan is alles wat je alsnog krijgt aan erkenning meegenomen.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik sluit me aan bij Cisca (my story) en hoop dat je het ooit achter je kunt laten. Ik geloof dat ik het kan, denk ik, hoop ik, maar soms ja dan slaat het als een boemerang in m´n gezicht. Heftig logje, heeft even geduurd voordat ik deze reactie tikken kon. Leuke camping!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Heftig hoor, ineens zo'n spiegel uit je verleden...
    Maar wel ontzettend waardevol zo'n contact van vroeger opnieuw zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat een wijze lieve woorden lieve Floor.................tjeee................ik ben echt onder de indruk vandaag van je!! .....mijn complimenten hoor.ben blij dat het zo goed ging !! echt !!! ik gun het je ook zo....................fijne avond liefs Ria.....mooie camping !!! maar dat huis is mooier hoor!!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Ach het zal de vermoeidheid EN honger wel zijn geweest dat je mijn logje niet begreep, want volgens mij was de uitleg zo helder als glas, maar vooruit, hier komt de toelichting, speciaal voor jou.
    Ik heb nog maar 1 windlicht, maar omdat er nu ineens zoveel licht door dat raam valt en fotograferen tegen het licht in niet mijn sterkste kant is heb dat ENE windlicht even ergens anders neergezet en gefotografeerd om hem zo duidelijk op mijn blog te kunnen laten zien pfffffffff snap j'm nu??
    Maten wil mevr weten, wacht even *zoef/zoef* 30 cm hoog en het gat (je weet wel 1 boven en 1 beneden, TWEE dus) 15 cm doorsnee, je hebt er niets aan (ik ook niet geloof ik zo), maar je weet het nu toch, hehe :)
    Oh ja Floor, wanneer het je gelukt is om die hele hofhouding rondom je heen te verzamelen, mag ik dan bij je in komen wonen? abliefff!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. poehee.....
    mooie, wwardevolle en heftige middag!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Zo herkenbaar, de erkenning van je ouders is toch anders als alle erkenning van anderen, ook al is dit heeeeel fijn.
    Heb er ook jaren mee gezwoegd, ondanks dat ik een fijne zus heb...
    En als je ouders langszaam aan wegvallen, weet je zeker dat je die erkenning niet meer zult krijgen, en is dit weer een dreun, toch??

    Waar heeft zuslief het hierboven eigenlijk over, 30 cm. en 2 gaten??
    Kan ik ze al in gaan schrijven voor het tehuis, of....

    Groetjes, Margot xx

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Oh jemig: wat heftig! Ik herken het helemaal, dat een opmerking zo onverwacht zo binnen kan komen!

    Godzijdank kwam de opmerking van iemand die 'veilig' was!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Oh jemig: wat heftig! Ik herken het helemaal, dat een opmerking zo onverwacht zo binnen kan komen!

    Godzijdank kwam de opmerking van iemand die 'veilig' was!

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Wat schrijf je toch heerlijk en eerlijk! Je maakt me meestal aan het lachen maar nu was ik er even stil van.
    Dikke knuffel
    Sandra
    PS: bedankt voor je campingtip, ik ben wel een campingmeisje en dit is wel wat voor mij

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Ik begin er steeds meer achter te komen dat ik dingen voor mezelf moet doen. Niet voor de erkenning van anderen. Want die volgt toch bijna nooit. Dus ik sport voor mezelf, ik werk voor mezelf en heb lief voor mezelf. En dat werkt echt een stuk beter!

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Ik zit wat blogberichten van je te lezen en lees dus ook deze,fijn dat het gezellig was en dan lees ik het laatste stuk en oww daar zit ik ook zo mee,maar ik denk niet dat ik daar ooit van af kom,het zit zo diep in mijn koppie en op de ene of andere manier wil ik het ook niet los laten,ik wil dat zij het oplost en toegeeft dat ze het fout heeft gedaan,maar ook dat helaas zal nooit gebeuren,lieve groet Joke.

    BeantwoordenVerwijderen